Muzyka amerykańska

W Stanach Zjednoczonych narodziły się jazz, country, gospel, rock, thrash metal, grunge, blues, pop, disco, hip-hop, house czy techno. Znani kompozytorzy muzyki poważnej to m.in. Philip Glass, Terry Riley, Steve Reich.

Jednym z pierwszych kompozytorów, którzy zdecydowali o kierunku w jakim podążyła muzyka amerykańska był Scott Joplin (ok.1867-1917).

Z racji mieszania się różnych kultur i nacji muzyka amerykańska wykazuje wiele wpływów. Szczególnie wyraźnie silniej niż w Europie przeniknął do niej jazz. Jest to przecież styl muzyczny, który narodził się w Stanach Zjednoczonych. Jazz charakteryzuje się rytmem synkopowanym w metrum parzystym (4/4), a także dużą dowolnością interpretacyjną i aranżacyjną oraz tendencją do improwizacji. Miało to związek z faktem, iż pierwszymi twórcami tego gatunku byli przeważnie nieznający nut potomkowie niewolników.

Muzyka country, utożsamiana mylnie z filmową country and western music – odmiana muzyki rozrywkowej, powstała w USA w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku z ballad kowbojskich i traperskich, śpiewanych przez wędrownych grajków, wyposażonych w bardzo skromne instrumentarium - banjo, gitara, skrzypce itp. Pierwotnie prosta, oparta na trzyakordowym schemacie i instrumentarium składającym się z akustycznej gitary, skrzypiec i prostego zestawu perkusyjnego, wywodziła się z ortodoksyjnego folku z Appalachów. Z czasem wypracowała bardziej złożone instrumentarium, a jej forma stała się bardziej wyrafinowana. Zaczęła ulegać wpływom innych gatunków muzyki rozrywkowej takich jak: jazz, rock and roll, (który według znawców pochodzi od country i początkowo wiele czerpał z jej doświadczeń), rock i pop.

Klasyczne country:

A tak brzmi country współcześnie:

Gospel (gospels) – rodzaj chrześcijańskiej muzyki obrzędowej (sakralnej), mającej swój początek w XIX-wiecznej kulturze czarnoskórych mieszkańców Stanów Zjednoczonych Ameryki. Muzyka ta charakteryzuje się dominacją wokalu, teksty mają charakter chrześcijański.

Rock (ang. skała, kołysanie) – gatunek muzyki rozrywkowej powstały w połowie XX wieku w Stanach Zjednoczonych, który wytworzył wokół siebie krąg subkultury młodzieżoweji ogólna nazwa całego szeregu stylów muzycznych, wywodzących się z rock and rolla oraz rhythm and bluesa i bluesa. Sama nazwa „rock” jest właściwie skrótem od „rock and roll”, choć można uznawać owe dwa pojęcia za odmienne od siebie gatunki muzyczne. Wszystkie style rockowe charakteryzują się brzmieniem opartym na różnego rodzaju gitarach (zwykle elektrycznych, elektrycznych basowych) i perkusji, z wyraźnie zarysowanym rytmem i śpiewem, wywodzącym się z bluesa, oraz sposobem wolnej improwizacji w trakcie grania utworów, wywodzącym się z jazzu.

Rock and roll

Rock - niezliczona ilość wykonawców, trudno wybrać jeden utwór.

Blues (tłum. smutek, rozpacz) – gatunek muzyczny oraz forma muzyczna wywodząca się ze społeczności Afroamerykanów z południa USA (tzw. głębokie południe, ang. Deep South).Tematyka bluesa częstokroć skupia się wokół realistycznie ujętych relacji damsko-męskich (miłość, zazdrość, wierność, samotność). Niejednokrotnie poruszane są wątki podróży, pracy zarobkowej, wolności. W bluesowych tekstach obecny jest też krytyczny akcent społeczny, od nierówności rasowej po kwestie polityczne.

Pop - w węższym zakresie popem nazywa się bardziej "miękki" i nastawiony na masowego odbiorcę odłam muzyki rockowej, charakteryzujący się prostotą, melodyjnością i szerszym niż w klasycznej muzyce rockowej użyciem syntezatorów i studyjnych technik nagraniowych. Często style popowe są "łagodniejszymi" odmianami pierwotnych stylów wyrosłych z różnych odmian muzyki rozrywkowej (nie tylko rockowej), lub kombinacjami tych odmian tak zestawianymi, aby usunąć brzmienia nietolerowane w danym momencie przez większość potencjalnych słuchaczy, oraz aby zachować brzmienia, które są aktualnie modne.

Hip-hop – miejska kultura, powstała w afroamerykańskich społecznościach w Nowym Jorku w latach siedemdziesiątych XX wieku. DJ Afrika Bambaataa wprowadził pojęcie czterech filarów hip-hopu, którymi są rap, DJ-ing, b-boying i graffiti. Część środowiska hip-hopowego dodaje jeszcze piąty filar – wiedzę, gdyż jej brak wywołuje nieprawdziwy, stereotypowy wizerunek tej kultury. Innym, ważnym elementem jest beatbox. Od momentu powstania w Południowym Bronksie, kultura hip-hop rozprzestrzeniła się na cały świat. Muzyka hip-hop powstała, gdy DJ-e zaczęli tworzyć bity za pomocą zapętlania zapisów partii solowych, granych oryginalnie na perkusji na dwóch gramofonach, robiąc tak zwany sampling. Do tego doszedł rap, czyli rodzaj ekspresji wokalnej, polegający na rytmicznym wypowiadaniu słów i ich rymowaniu, oraz beatbox – technika wokalna, polegająca głównie na naśladowaniu dźwięków i różnych efektów technicznych, stosowanych przez DJ-ów. Oryginalny taniec i styl ubierania się, stworzony przez fanów nowej muzyki, spowodował r Nazwa hip-hop jest kombinacją dwóch slangowych określeń – "hip" (znaczącego "teraźniejszy", "obecny") i "hop" oznaczającego specyficzny styl poruszania się.